De Amerikaanse schrijver J.D. Salinger is woensdag overleden. Hij stierf op 91-jarige leeftijd in zijn woning in de staat New Hampshire. Dat heeft zijn zaakwaarnemer donderdag bevestigd.
Salinger is vooral bekend van de roman The Catcher in the Rye (1951), over de rebelse tiener Holden Caulfield. Bij ons verscheen het boek onder de titel De vanger in het graan. Salinger werd op nieuwjaarsdag 1919 in New York geboren als zoon van een niet onbemiddelde Pools-joodse importeur van ham en kaas en een Ierse moeder.Hij wilde aanvankelijk acteur worden, maar werd militair in het Amerikaanse leger. Aan zijn legertijd hield hij een afkeer van de gevestigde samenleving en een hang naar mystiek over. Salinger had moeite met de enorme aandacht die hem na de bestseller The Catcher in the Rye ten deel viel. Hij verhuisde van de miljoenenstad New York, naar een klein dorpje in New Hampshire. Daar sloot hij zich af van de buitenwereld. Toch bleef Salinger naar eigen zeggen schrijven. ''Ik hou van het schrijven, en ik verzeker je dat ik vaak schrijf. Maar ik schrijf voor mezelf en ik wil met rust worden gelaten'', zei hij in 1980 in een van de weinige interviews die hij gaf. In een kluis zouden de manuscripten van zeker vijftien ongepubliceerde boeken liggen. Mogelijk worden die alsnog uitgegeven nu Salinger is overleden. The Catcher in the Rye, zijn debuutroman, gaat over de scholier Holden Caulfield die in conflict komt met de maatschappij van de volwassenen. Veel lezers herkenden zich in Caulfields onvrede met de gevestigde samenleving en genoten van Salingers stijl, waarin luchtigheid en ernst elkaar afwisselen. Het boek staat nog altijd op literatuurlijsten van middelbare scholieren over de hele wereld. Het boek werd in een aantal Engelstalige landen verboden door het veelvuldig gebruik van “ongepast taalgebruik” en de open behandeling van seks. Salinger publiceerde echter meer werken. In 1953 verscheen de verhalenbundel Nine Stories en volgden Franny and Zooey (1961) en Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction (1963). In 1965 verscheen in het tijdschrift The New Yorker de novelle Hapworth 16, 1924. Het zou de laatste publicatie van de schrijver worden. Salinger haalde nog wel de publiciteit in 1999, toen zijn ex-vriendin Joyce Maynard veertien brieven van hem aan haar liet veilen. Zij citeerde enkele passages uit de brieven, hetgeen bij bewonderaars van Salinger verontwaardiging opwekte, aangezien Salinger al sinds de jaren vijftig de publiciteit schuwde en zeker tegen publicatie van zijn intieme gevoelens was.
Salinger is vooral bekend van de roman The Catcher in the Rye (1951), over de rebelse tiener Holden Caulfield. Bij ons verscheen het boek onder de titel De vanger in het graan. Salinger werd op nieuwjaarsdag 1919 in New York geboren als zoon van een niet onbemiddelde Pools-joodse importeur van ham en kaas en een Ierse moeder.Hij wilde aanvankelijk acteur worden, maar werd militair in het Amerikaanse leger. Aan zijn legertijd hield hij een afkeer van de gevestigde samenleving en een hang naar mystiek over. Salinger had moeite met de enorme aandacht die hem na de bestseller The Catcher in the Rye ten deel viel. Hij verhuisde van de miljoenenstad New York, naar een klein dorpje in New Hampshire. Daar sloot hij zich af van de buitenwereld. Toch bleef Salinger naar eigen zeggen schrijven. ''Ik hou van het schrijven, en ik verzeker je dat ik vaak schrijf. Maar ik schrijf voor mezelf en ik wil met rust worden gelaten'', zei hij in 1980 in een van de weinige interviews die hij gaf. In een kluis zouden de manuscripten van zeker vijftien ongepubliceerde boeken liggen. Mogelijk worden die alsnog uitgegeven nu Salinger is overleden. The Catcher in the Rye, zijn debuutroman, gaat over de scholier Holden Caulfield die in conflict komt met de maatschappij van de volwassenen. Veel lezers herkenden zich in Caulfields onvrede met de gevestigde samenleving en genoten van Salingers stijl, waarin luchtigheid en ernst elkaar afwisselen. Het boek staat nog altijd op literatuurlijsten van middelbare scholieren over de hele wereld. Het boek werd in een aantal Engelstalige landen verboden door het veelvuldig gebruik van “ongepast taalgebruik” en de open behandeling van seks. Salinger publiceerde echter meer werken. In 1953 verscheen de verhalenbundel Nine Stories en volgden Franny and Zooey (1961) en Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction (1963). In 1965 verscheen in het tijdschrift The New Yorker de novelle Hapworth 16, 1924. Het zou de laatste publicatie van de schrijver worden. Salinger haalde nog wel de publiciteit in 1999, toen zijn ex-vriendin Joyce Maynard veertien brieven van hem aan haar liet veilen. Zij citeerde enkele passages uit de brieven, hetgeen bij bewonderaars van Salinger verontwaardiging opwekte, aangezien Salinger al sinds de jaren vijftig de publiciteit schuwde en zeker tegen publicatie van zijn intieme gevoelens was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten